Cięcie cesarskie

Zgodnie z podaniem Juliusz Cezar miał być wycięty z łona swej cierpiącej matki, a wydany następnie rzymski dekret dozwalał na wykonywanie cięcia cesarskiego w celu ratowania płodu w przypadku, gdy matka była martwa lub umierająca. Myśl o tym, że matka może przeżyć taki zabieg, nie powstała aż do XIX wieku, ale nawet wówczas cięcie było wykonywane tylko w najbardziej dramatycznych okolicznościach, dających matce minimalne szanse przeżycia.
Obecnie częstotliwość cięć cesarskich w USA wynosi jeden na trzy porody. Część z nich jest konieczna ze względu na takie wskazania, jak zagrożenie płodu, przodowanie pośladkowe, wypadnięcie pępowiny czy pęknięcie macicy, jednak coraz więcej zabiegów wykonuje się dla wygody, z powodów komercyjnych lub ze względu na powszechne stosowanie środków przyspieszających poród (skracających ostatnie godziny procesu, który od początku do końca trwa dziewięć miesięcy; który wyewoluował w ciągu milionów lat; którego efektem jest zupełnie nowy człowiek; i którego wypadałoby raczej nie poganiać). Negatywne konsekwencje zabiegu dla matki zostały w XX wieku radykalnie ograniczone, jednak cięcie cesarskie nadal nie jest wolne od ryzyka, zwłaszcza dla delikatnego, rozkwitającego mikrobiomu. [W Polsce w grudniu 2015 r. minister zdrowia wspomniał o 40-procentowym odsetku urodzeń przez cięcie cesarskie, więc skala zjawiska jest podobna (przyp. tłum.).]
Jak wspomniałam w rozdziale 1, organizmy dzieci rodzonych siłami natury zostają w trakcie przechodzenia przez drogi rodne skolonizowane przez Lactobacillus i inne niezbędne drobnoustroje pochodzące od matki. Dzieci urodzone przez cięcie cesarskie tracą ten ważny etap i zwykle osiedlają się w nich mniej pożądane bakterie szpitalne. Niższa obecność ochronnych drobnoustrojów oznacza, że dzieci te są narażone na większe ryzyko astmy, alergii, cukrzycy typu 1 i innych schorzeń autoimmunologicznych. Badania wykazują u nich również 50-procentowy wzrost ryzyka otyłości. Urodzenie przez cięcie cesarskie oraz przyjmowanie antybiotyków we wczesnym okresie życia, co dotyczy obecnie tylu dzieci, jest niejako podwójnym przekleństwem, powiązanym z jeszcze większym ryzykiem otyłości - i chorób - w późniejszych latach.

Źródło: http://szczepienia.wybudzeni.com/mikrobiom-ludzki/